گم کرده راه
بـارالهـا خـا نه ی یـار وفــا دارم كجاست
آن رهی كه ختم می گردد به دلدارم كجاست
جاده را گم كرده ام وا مانده ام در راه عشق
مـُرشد بی تای عالـم، نازنيـن يـارم كجاست
کشتی عُشـاق عالــم در گِل از هجـران او
نـاخـدای کشتي هستـي دادارم كجـا ست
من ز او تنـها نگـاهي ، او ز من كمتر گنـاه
پاكـم از آلـودگي ، سردار و سـالارم كجاست
همچو بيـماری به بستر طالب روی نگار
آن طبيب درد بي درمان و غمخوارم كجاست
ديـده ای پُر خون ز هجران و غـم تنهائيش
مـرهـم زخم دل و چشمان خونبارم کجاست
آن ابر مردی كه شاهان، خادمش را زیر دست
سرور و سلطان عـالـم یکه سردارم کجاست
تـا به كي در انتظار ، اين ديـدگان منتظر
عاشقی دل خسته ام میعاد دلـدارم کجاست
تـار و پـودم ، هستی ام ، معیار پاکی و صـفا
رهبر درمـانـدگان یـار و مـدد کارم کجاست
شامِ دیجور است به دیده روز روشن از فراق
نور دیـده ، روشنی بخش شب تـارم کجاست
نـور چشمانـم ، عزيزم ، يـار و محبوب دلـم
اصل و فرع و هستی معنای گفتارم كجاست
روز دل شب گشته از طعن و شماتت هاي خصم
زخـم دل را مـرهـم و تنها پـرستارم کجاست
گلشن آخـونـدی از عطر وجودش نـوبهـار
رنگ و بوی عاشقی ، تک بیت اشعارم کجاست